ما نسلي هستيم كه سوداي آغازيدن يك ديگرگونگي بديع را در سر داريم و از همين حيث خود را درگير ديگرگون‌سازي اكنونيت راكد آكادمي كرده‌ايم و ايده‌اي عملي پيش‌گذاشته‌ايم كه آن را آكادمي موازي ناميده‌ايم. اين وبلاگ قرار است در حكم قلمرو رسانه‌اي آكادمي ما باشد. رئوس تفكرات ما در مانيفستمان آمده و اهم مواضع و مرزبندي‌ها‌مان نيز در آن بيان شده است. عمده‌ترين عمل ما در واقع چيزي نيست جز به‌جريان‌انداختن ايده‌هاي نابهنگام و گفتارهاي اقليت در فضاي آكادميك تا از اين طريق قلمروِِ از آنِ خودمان را در دل آن توليد كنيم. ما نه راديكال يا آوانگارديم و نه خود را پست‌مدرن يا آنارشيست مي‌دانيم. آكادمي موازي ما مي‌بايد از ايده به عمل درآيد و به واقعيت تبديل شود و به كار بيفتد، و همين كافي است. به راحتي مي‌توان به آكادمي ما پيوست و راحت‌تر از آن مي‌شود مستقل و به دور از ما، يك و بسيار آكادمي موازي ديگر به‌راه‌انداخت. آكادمي ما بوروكراسي و پليس ندارد و در خدمت هيچ نهاد استعلايي يا آرمان انتزاعي هم نيست و اساساً با هيچ ايدئولوژيِ پيشاپيش تعريف‌شده‌اي هم سر سازش ندارد. آكادمي موازي ما يك بالقوگي محض است: مي‌تواند در حدّ يك محفل خصوصي بي‌رونق عمل كند و نيز مي‌تواند به يك فضاي گشترش‌يابنده‌ي تاثيرگذار بدل شود. آينده‌ي آن بسته به جدي‌انگاري و مشاركت‌جويي همه‌ي حذف‌شدگان، بي‌صدايان، نامرئي‌ها و ملال‌زده‌هاست.
دوشنبه 10اسفند‌ماه 1388 ـ ساعت 16:30 | دانشکده‌ی علوم اجتماعی 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر